No i przyszedł czas powrotu do Polski. By to nie było za proste W. musiał coś wykombinować. Najpierw skręcił na Boldogkőváralja bo ponoć tam można było znaleźć „coś ciekawego” zrobione z moreli. Niestety nic nie znaleźliśmy a ponieważ twierdzę już kiedyś zwiedziliśmy to ruszyliśmy dalej. Niewiele dalej, bo W. zoczył drogowskaz na Regéci Vár [En]. Zamek widać już było z daleka – także stoi na wysokiej skale, tym razem wśród lasów. Droga asfaltowa się skończyła, później nawigacja stwierdziła, że jesteśmy w lesie, później droga zmieniła się w dukt leśny (całkiem przyzwoity), samochody zrezygnowały ze wspinania się i tylko W. jechał… i dojechał. Oprócz nas do zamku dojechał tylko Hyundai Galloper obsługi (po nas dojechał jeszcze Suzuki Vitara). Reszta chętnych zrezygnowała wybierając spacer. Erynia zrozumiała W. – tu nie chodziło o to by podjechać samochodem pod zamek, a o to by pojeździć po wariackich drogach. Po opłaceniu się i przejściu przez bardzo ciekawe bramki mogliśmy już chodzić (prawie) bez przeszkód po całym, (prawie pustym) zamku. A zamek jest bardzo ładnie odbudowywany. Kamienie (niektóre) może i były w dawnym zamku, ale cement, stal i białe tynki nadają mu rys świeżości – nic to, ważne że i sam zamek, i widoki z zamku są piękne! Droga powrotna w dół także. A w pobliżu zamku dokupiliśmy jeszcze wyśmienite morele wprost z drzewa i mogliśmy jechać dalej.
Zakupienie winiety zaowocowało możliwością korzystania z tras szybkich przez co dotarliśmy aż na Spisz. Początkowo chcieliśmy zjeść w Spiskim Szalasie ale był tak pełen że pojechaliśmy dalej. I bardzo dobrze, bo w Wielkiej Łomnicy trafiliśmy na Restaurację Pri Mlynie – z wyśmienitym jedzeniem. Na dodatek z przyjemnością można było porozmawiać z właścicielem.