Dzięki histerii pandemicznej jakoś tak nam się nie udawało uzgodnić miejsc i terminów wyjazdów. Siedzenie w domu nam jednak też nie służy. Na dodatek płynące zewsząd informacje o wojnie w Ukrainie też nie nastrajają pozytywnie, ile w końcu można „kląć Ruskich”. Podjęliśmy więc decyzję by trochę pobyć w miłym towarzystwie i na łonie przyrody. Zaprosiliśmy naszego przyjaciela i ruszyliśmy dooglądać Orle Gniazda i strażnice w ich pobliżu. Przy okazji zahaczyliśmy o jedną winnicę.

Po kolejnych warsztatach winiarskich, tym razem przedstawiających regiony i wina hiszpańskie, ruszyliśmy kierunku zachodnim, by poznać wina i polskie, i słodkie. Po drodze odwiedziliśmy największy w Polsce kompleks klasztorny w Lubiążu, a jadąc dalej obejrzeliśmy kościół w Rudawicy i wstąpiliśmy do zrujnowanego pałacu w Osłej, by w końcu dotrzeć do Żagania.
 
 
 
 
Następnego dnia rozpoczęliśmy zwiedzanie od spaceru po mieście.
 
Później nastąpił oczekiwany (szczególnie przez W.) punkt programu – odwiedziny w winnicy Saganum, produkującej polskie wina słodkie!
 

 
 
 
 
Niedzielę przeznaczyliśmy na spacer z przewodniczką po wnętrzach Pałacu Książęcego, bez niej: Kościoła Świętego Krzyża oraz samodzielne obejrzenie Wieży Bismarcka i powrót do domu z obiadem w Pałacu Krobielowice.
 

 
 
Wiosenna pogoda i przyjaciele to wspaniały sposób na spędzenie miłej soboty. Padło więc na Orawę i Podhale – tak od Stryszowa do Bystrej Podhalańskiej – a tam ugościły nas bardzo ciekawe miejsca.
 
W końcu trzeba było wrócić do planowanego kiedyś obejrzenia domów przysłupowych. Pierwszy z tych ciekawych obiektów obejrzeliśmy w 2019r., w Przeździedzy.
Zebraliśmy się więc w sobie i ruszyliśmy na Dolny Śląsk.
 
Ponieważ główna atrakcja rejonu miała być dopiero w niedzielę, to sobotę przeznaczyliśmy na obejrzenie pobliskiego czeskiego miasteczka z bardzo interesującym zamkiem/pałacem. Okazało się, że w mieście było znacznie więcej ciekawych miejsc.
 
Gdy nadszedł Dzień Otwartych Domów Przysłupowych byliśmy gotowi na jego przyjęcie, niestety przyjęcie ze strony Bogatyni było raczej ubogie (delikatne określenie). Honoru broniły jedynie domy w Działoszynie.
 
Tym razem projektantem trasy był nasz przyjaciel M. Świetnie zna beskidzkie okolice, więc i myśmy poznali część ciekawostek regionu: kościoły w Gilowicach, Rychwałdzie, Lalikach, Żabnicy i Cięcinie oraz punkt widokowy na górze Ochodzita.
 
W dniach 15.07. do 20.07.2022r. wyskoczyliśmy z Furią do Parszczenicy. Osobnego wpisu nie przewidujemy bo oprócz drobnego wyskoku do Wdzydz Kiszewskich, na 47 Jarmark Wdzycki, cały ten czas spędziliśmy na leniuchowaniu, przerywanym jedynie przez kocie atrakcje (w szczególności – zdejmowanie Furii z ambon i drzew). Przy okazji – Jarmark Wdzycki wart był spaceru w deszczu. Mnogość wystawców potrafiłaby zaspokoić gusta szerokiej publiki. My zwracaliśmy uwagę głównie na część spożywczą, ale i inne branże były bogato i ciekawie reprezentowane.
W. bardzo łatwo namówić na wyjazdy, ale nawet nie trzeba go namawiać, gdy tylko wskaże mu się miejsce gdzie będzie mógł wygłaskać psa(psy) lub kota(koty). Tym razem udało nam się dotrzeć do Bazy Namiotowej „Jaworzyna”, gdzie był piękny ałabaj Skaut. Po drodze powłóczyliśmy się trochę po Beskidzie Żywieckim.