– Putování vinicemi za víny VOC

W dzień dziecka lokalni Czesi wymyślili bardzo zacną rozrywkę dla dorosłych: Putování vinicemi za víny VOC, czyli w dowolnym tłumaczeniu: spacer winnicami z winami VOC. Skrót VOC miałby tu oznaczać kontrolowane pochodzenie wina, czyli w pewnym sensie odpowiednik francuskiego AOC. Dla nas to nie pierwszy taki dzień dziecka, ale doceniamy pomysł, szczególnie że dostępny jest wielu „dzieciom” w różnym wieku.
Impreza rozpoczynała się o godzinie 10:00, gdzie w budce na skraju miasta i winnic za 990 Kč dostawało się opaskę na rękę oraz niezbędnik w postaci: saszetki zakładanej na szyję, zawierającej: mapkę z zaznaczonymi 10 punktami degustacyjnymi, długopis oraz kieliszek z logo VOC Velké Pavlovice.
Do tego mapka zawierała 3 kupony po 100 Kč ważnych dwa dni, na zakup win w wyżej wzmiankowanych winnicach. Czesi to racjonalna nacja. Pomysł był przedni. Do 16:00 opaskowani delikwenci chodzili trasą wyznaczoną wśród winnic, od stoiska do stoika kolejnych lokalnych firm biorących udział w imprezie, gdzie do woli mogli degustować wina tychże producentów. Przy stoiskach były też ławeczki, albo i stoły z ławami, czy nawet leżaki, dające możliwość dłuższego delektowania się trunkami, gdzieniegdzie z możliwością przekąski za dodatkową opłatą, czy sklepem ze spożywczymi wyrobami regionalnymi (kiełbasy, pieczywo, czosnek – W. nie omieszkał zrobić „drobnych” zakupów). Stoiska te były oddalone od siebie o kilkaset metrów, dając możliwość lekkiego wytrzeźwienia, w drodze do kolejnego winopoju. Rzecz jasna, na trasie były też ustawione toi-toi, z których można było skorzystać w razie potrzeby. W drodze spotkaliśmy dziewczyny z wczorajszej degustacji u Michny. Szeroko uśmiechnęliśmy się na swój widok. Przeszliśmy 9 punktów z 10, mijając gdzieś na początku punkt nr 1, winnicę Helena – widocznie nie była nam pisana (dopiliśmy później – za dodatkową opłatą). Na trasie mieliśmy okazję pogadać zarówno z właścicielami winnic, innymi turystami z Czech, przybyłymi specjalnie na tę okazję, jak i z zawodowym fotografem Oldřichem Otáhalem, który po usłyszeniu naszej historii (historii powstania naszego bloga) szedł przed nami do kolejnych stoisk i nas zapowiadał: „Bo tu zaraz będą tacy Polacy, którzy…”. Widać, jeszcze wielu Polaków tu nie mają, ale jest szansa, że to się zmieni, bo wina mają zacne. Przy czym, pisząc o szansie, mamy mieszane odczucia, gdyż Czesi potrafią pić, nie upijając się. A jest to sztuka nieznana jeszcze wielu Polakom. Tymczasem my mieliśmy okazję posmakować win:

Vinařství Helena	{Opis win z degustacji}
Šlechtitelská stanice vinařská Velké Pavlovice, a.s. (Winiarnia André)	{Opis win z degustacji}
Vinařství Krejčiřík	{Opis win z degustacji}
Vinařství V & M Zborovský	{Opis win z degustacji}
Vinařství Buchtovi	{Opis win z degustacji}
Vinařství Vino Zborovský	{Opis win z degustacji}
Vinařství Mikulica	{Opis win z degustacji}
Vinařství Suský	{Opis win z degustacji}
Kamil Prokeš vinařství	{Opis win z degustacji}
Vinařství Turek & Šiška	{Opis win z degustacji}

Po południu, od 16:00 do 22:00, impreza przeniosła się do restauracji Myslivna, gdzie na podwórcu rozstawiono stoły z ławami, odpalono rożen z mięsiwami, stanowisko z winami oraz z piwem, a przygrywała temu Cimbálová muzika Palička (Muzyka cymbałowa Palički). Ku naszemu zdumieniu kapela złożona była z młodych chłopaków. Muzyka najwyraźniej wywoływała pozytywne emocje, gdyż zespół nagradzany był oklaskami. Podziwiamy i Czechów, i Ukraińców, i inne nacje, które potrafią dbać o zachowanie swojej kultury, także ludowej, angażując z powodzeniem młodsze pokolenia. W Polsce, pomijając koła gospodyń wiejskich, dotowane garnkami z Funduszu Sprawiedliwości, kiepsko to wygląda. Idąc od kultury w stronę kulinariów, mięso z rożna było mięciuteńke i soczyste, przepijaliśmy je winem od Heleny – jedynej winnicy z mapki, do której stoiska nie dotarliśmy rano. Oczywiście, żeby nie było zbyt pięknie, niebo przypomniało sobie o istnieniu wody i rzęsiście ziemię zrosiło.