Muzeum Śląskie
wielopoziomowe
Muzeum podzielone jest na parę poziomów i oprócz części typowo (a właściwie nietypowo) muzealnej są jeszcze: sala lustrzana (duuuuuża!), bar, restauracja (o niej później), biblioteka, kawiarnia i sklep z pamiątkami. Oprócz poziomów muzeum dzieli się na sekcje: malarstwa – bardzo interesujące zbiory XIX i XX w., sakralną – głównie rzeźby z górnośląskich kościołów, archeologiczno-etnograficzno-historyczną – od pradziejów do Solidarności i teatralną – a właściwie szkice i stroje teatralne „od Grecji do Awangardy”.
Przechodząc przez kolejne zakamarki wystawy – przynajmniej jej część jest prowadzona labiryntem – byliśmy zachwyceni zarówno samą koncepcją jak i realizacją. Świetnie pomyślane, umieszczone na suficie, szyny z reflektorami genialnie wprost oświetlają poszczególne eksponaty. Zresztą nie tylko bezpośrednie oświetlenie było „właściwie skomponowane”. Niektóre ekspozycje tworzone wprost były przez światło. Na koniec zajrzeliśmy jeszcze do pawilonu z wystawą poświęconą Józefowi Szajnie. I tutaj W. znowu kręcił nosem – nie lubi sztuki współczesnej bez względu na wielkość autora, a nawet jeżeli sztuka ta wzbudza w nim jakieś doznania… ta wzbudzała!
Zwiedzanie, aczkolwiek interesujące, trwało tak długo, że nasze wnętrza zaczęły nam sugerować dalszy kierunek przemieszczania naszych ciał. I tutaj, nareszcie, przychodzi czas na restaurację. Może i jest niewielka, może i ma surowy wystrój, ale jedzenie było wyśmienite. Co prawda nie było typowo śląskie, ale można się nim było najeść do syta i smacznie. Na dodatek obsługa szybka, sprawna i profesjonalna.
Czego chcieć więcej!
W muzealnej interaktywności, multimedialności, itd. zakochałam się zimą/wiosną 1993 w Londynie, gdy naprzeciwko mca zamieszkania miałam Museumland (S.Ken) z obiektami światowej sławy, zarówno nobliwymi (V&A) jak i cutting edge (Science Museum, do pewnego stopnia Natural History & Earth, itd.).
Biegałam co wieczór, gdy tylko miałam czas (okres, gdy za darmo było tylko ostatnie półtorej godziny, potem Blair to zmienił… można też było wejść do V&A na wykład, jakoś wymigując się od imperatywu ‘donations’… – wydawało mi się, że jestem do tego zobligowana moralnie, studentka z Polski… ;))
Wymagania więc mam: że musi się dziać (dzieci, gallery talks, filmy, etc., etc.,) i nie wyobrażam sobie zajmującego muzeum/galerii, gdzie nie byłoby eksperymentów z przestrzenią, kubaturami, architekturą, nowymi materiałami konstrukcynymi.
Nb, pamiętam, na długo przed Londynem (w proporcji do mojego ówcz. wieku) czyli w okolicy 200-lecia rewolucji, byliśmy z chórem w Paryżu, wjeżdżamy do Centre Pompidou i kilka starszych obytych koleżeństwa wydziwia na “wydziwiony projekt budynku”. Ja zaś, jedna z najmłodszych, myślę: “no pszesz każdy wie i zna, był czas się opatrzeć, przyzwyczaić… Poza tym to genialna klasyczna architektura nowoczesna”… – Chyba mam i w tym względzie znacznie wyższą od przeciętnej tolerancję na eksperyment, poszukiwanie…
Muzeum Śląskie w tym kontekście? Bardzo spokojne, konserwatywne rozwiązanie 🙂 Powiedziałabym, że pod względem śmiałości nawet zestawić się tego nie da z Sainsbury Wing (dobudówka National Gallery) czy tamże (Trafalgar Sq) niektórymi czasowymi instalacjami (Forth Plinth)… Ani z osławioną Piramidą Mitteranda na dziedzińcu Luwru.
Szkiełka ładne i bardzo “śląskie”. Lubię tam być, bywać, przypędzać (szybko, do NOSPR, byle dobre miejsce było do zaparkowania, najczęściej właśnie blisko MŚ) lub zejść do samego Muzeum. Względnie posiedzieć – dniem albo nocą. Najlepiej w amfiteatrze pod NOSPRem, oglądając się co jakiś czas za siebie ku podświetlonym szklanym bryłom… 🙂
Dziękujemy za ciekawy i szeroki opis. Trzeba będzie pomyśleć i o tamtych muzeach.
W muzeach czuję się jak w domu (wychowywałem się w jednym) ale potrafię docenić coś nowego – na zasadzie: „jak oni to zrobili” albo „całkiem nieźle to zrobili” albo „jak to działa na odbiorcę (na mnie 😉 )” i jeszcze parę innych.
No to ja mam na odwrót: nie byłam w starym budynku 🙂
Stare muzea faktycznie mają swój klimat ale nie każdy to potrafi docenić.
Kurde, a ja jeszcze nie byłem 😐 Tzn. byłem w starym budynku, nowy tylko oglądałem z zewnątrz.
Na zdjęciach wygląda ciekawie, choć ja akurat jestem muzealnym konserwatystom i wolę muzea tradycyjne – gabloty itp., bez dodatków multimedialnych i jakiś awangardowych połączeń, co teraz jest bardzo modne 😉