Na Pałac Runowo zwrócono nam uwagę już w Muzeum Krajny, z dodatkową informacją, że jest on w ruinie, a obok niego jest restauracja i hotel. Ponieważ po odwiedzeniu Kcyni trochę zgłodnieliśmy to informacja o restauracji nabrała innego, znacznie ciekawszego, znaczenia. Pałacem „w ruinie” specjalnie się nie przejmowaliśmy bo zaczęło się już robić troszkę ciemnawo. Po dojechania do Runowa W. zaczepił policjanta by spytać o dojazd do pałacu. Otóż policjant potraktowany jak człowiek czasami odwzajemnia się człowieczeństwem. Wskazał i pojechał, my też i już bez problemów dojechaliśmy do kompleksu pałacowego. I rzeczywiście na terenie dawnego folwarku zachowane są ruiny pałacu (zwiedzanie zabronione ze względów bezpieczeństwa). Ponoć pierwsze jego założenia sięgały wieku XIV, a pierwszymi wzmiankowanymi właścicielami byli cystersi. Na przełomie XVI/XVII wieku Jan Orzelski zbudował murowany, obszerny dwór w miejsce dawnej budowli drewnianej, która uległa zniszczeniu przez pożar. Przypuszczalnie w tym okresie założono również park. Kolejna przebudowa miała miejsce w wieku XIX, z inicjatywy niemieckich właścicieli, rodziny Bethmann-Hollweg. Niestety rok 1945 był początkiem końca pałacu – podpalony przez Niemców, przejęty przez PRL, co mu raczej nie pomogło, a po PRL-u było już tylko gorzej. Po sprywatyzowaniu kompleksu zajęto się przygotowaniem części hotelowo-restauracyjnej w zabudowaniach gospodarczych, parkiem ze starodrzewem i stawem. Ruiny pałacu ogrodzono by nikt nieproszony nie uległ wypadkowi, podświetlono by ładnie wyglądał i, z powodów finansowych, pozostawiono samemu sobie. Światła było cokolwiek mało, ale na ile było to możliwe rzuciliśmy obiektywem na otoczenie i ruszyliśmy coś zjeść.
Restauracja znajduje się obecnie w dawnych stajniach i ogrzewana jest wciąż działającym piecem kaflowym, który kiedyś w tej stajni stał i pracował. Niespecjalnie nam to przeszkadzało, szczególnie, że jej wystrój nie był stajenny lecz bardzo przytulny chociaż na wysokim poziomie. Ciekawostką był fortepian, który sam grał. Menu było krótkie, potrawy smaczne, kelner (jak nam wyszło z rozmowy, chyba właściciel „robiący za kelnera”) bardzo konkretny i komunikatywny. Możemy w pełni polecić restaurację – części hotelowo-rekreacyjnej nie sprawdzaliśmy lecz podejście obsługi (właściciela?!) do klientów sugeruje równie wysoki poziom.