W rozmowach rodzinnych padło słowo „kajak” w połączeniu ze słowem „spływ”. Och te rozkoszne iskierki w Erynich oczach… Jako że Erynia nie ma zbyt dużo urlopu, poszukaliśmy trasy bliżej domu, zgarnęliśmy syna W. z dziewczyną i trafiliśmy na Małą Panew. Przy rzece funkcjonuje kilka wypożyczalni kajaków, oferujących spływy dzielone na odcinki w różnych konfiguracjach, od Krupskiego Młyna do Jeziora Turawskiego. Spływy odcinkami można ze sobą łączyć spędzając, w ten sposób, nawet kilka dni na wodzie.
My wybraliśmy spływ trasą numer 3 od przystani Siber w Kolonowskich do Krasiejowa (12 km). Na dzień dobry pojawiła się konieczność przeniesienia kajaka przy jazie elektrowni, bardzo ciekawej – ze śrubami Archimedesa (tym razem działającymi w „odwrotną stronę”). Początkowo płynęliśmy jarem porośniętym drzewami, gdzie o poziom adrenaliny zadbały również liczne bystrza na zmianę z mieliznami. Kolejna przenoska czekała nas w Staniszczach Małych, obok metalowego jazu. Dalej rzeka meandrowała dla odmiany w terenie odsłoniętym, wśród pól i łąk, a w tym czasie nasza skóra pięknie zmieniała kolor na czerwonawy. Przypominamy: prawdziwy mężczyzna nie uznaje kremu z filtrem (W.: „żadnego kremu!”) a Erynia tradycyjnie zorientowała się, gdy było „po ptakach”. Żeby nie było za nudno, na tym odcinku poza rzadszymi bystrzami trafiały się częste zwałki – podobno z czarnego dębu (W. uważa, że raczej nie – wymagałoby to kilkuset lat leżakowania).
Ogólnie całość dosyć malownicza z jedną wadą: już za Staniszczami, w dwóch miejscach wyczuwalny był wyraźny zapach szamba…
Tak dopłynęliśmy do przystani Czarny Jar w Krasiejowie, gdzie po 2,5 godzinach spływu odebrał nas pracownik wypożyczalni. Chcieliśmy coś zjeść w Dzikiej Chacie – przy której parkowaliśmy – ale niestety kuchnia była zablokowana zamówieniem dużej wycieczki pozostało więc wrócić. Dzień ten jednak się nie kończył, mieliśmy jeszcze do załatwienia drobną sprawę w Kętach. Po drodze W. zatrzymał się przy XVI w. drewnianym kościółku w Górze. Niestety, jak zwykle w Polsce, był zamknięty, z wyłączeniem przedsionka. Ale to co się dało obejrzeć było nawet niczego sobie.
Ponieważ odrobinę zgłodnieliśmy a Erynia zoczyła reklamę: „Lody Produkcji Własnej” postanowiliśmy wstąpić do Ice Spot. Przed lodami zjedliśmy (nie)małe co nieco – niestety było tak syte, że lody ledwie się zmieściły. Wszystko było wyśmienite, nawet wystrój wnętrza – może tu jeszcze kiedyś wrócimy.