Po drodze do Pont-Aven zatrzymaliśmy się na chwilę przy Église paroissiale Saint-Marc de Trégunc – typowo ładny, jak zwykle zamknięty. A samo Pont-Aven zauroczyło nas już po paru chwilach i to mimo natłoku turystów. Położone nad rzeką l’Aven nie było tak zatłoczone w wieku XIX, gdy malował tu Paul Gaugin. W tamtych czasach, życie tam było tańsze niż w Paryżu, co również było powodem zachwytów nie zawsze zamożnych artystów. W końcu Pont-Aven stało się miastem malarzy z wielką ilością galerii. Szczególnie jedna zachwyciła W. – ta z obrazami malowanymi światłem. Nawet W. był zachwycony, a artysta, z którym porozmawialiśmy tylko potwierdził swoją fascynację światłem od dziecka. Przez miasto płynie rzeka z prądami i głazami, na niej młyny, mostki wśród zieleni, a nawet kamienna toaleta publiczna – czarujące miejsca, gdzie malował Paul Gaugin. A malował na tyle długo i w tak ciekawym towarzystwie, że powstała aż szkoła Pont-Aven. Należał też do niej Polak – Władysław Ślewiński. Ich obrazy można podziwiać w miejscowym muzeum.
Skąd w ogóle wzięli się tam artyści?
Dzięki kolei, która w drugiej połowie XIX wieku połączyła Paryż z bretońskimi miastami. Z początku była to ciekawość prowincji, która przerodziła się w trwalszy zachwyt i chęć tworzenia tam, w tym fenomenalnym świetle.
Zanim do miasta zawitali twórcy, było ono znane ze swoich młynów. Były one rozmieszczone na krótkim odcinku, tak że miasto zyskało bretoński przydomek „Bro goz ar milinou” („kraina starych młynów”). Obecnie można przejść się dwukilometrową trasą wzdłuż rzeki i je obejrzeć. Rzeka też jest ciekawa, bo występują w niej pływy, a naturalne formacje skalne regulują przepływ wód.
Tam gdzie młyny tam i piekarze. W efekcie Pont-Aven stało się znane ze swoich wypieków. Konkretnie są to „galettes” i „palets” czyli różne odmiany ciastek na słonym maśle, których tradycja wypiekania sięga co najmniej początku dwudziestego wieku. Bez problemu można je zakupić w lokalnych biscuiteries, ale uwaga: jest to równie „wkusne” co niemiłosiernie rujnujące figurę.
 

Podkład muzyczny
„Andro à Fabrice, O'Korrigan, Gavotte Pourled”
udostępniony przez Micamac – osobiście