Będomin, Muzeum Hymnu Narodowego

Muzeum Hymnu

Postanowiliśmy dokończyć trasę Mennonicko-podcieniową, ale tak „zupełnie przypadkiem” wypadło nam Muzeum Hymnu Narodowego w dworku Wybickiego w Będominie. Co prawda wcześniej odwiedziliśmy już dworek rodziny Wybickich, ale to tutaj narodził się Józef, by kiedyś napisać piosenkę dla legionów, która stała się Hymnem Polski. Muzeum obejmuje swymi zbiorami nie tylko eksponaty związane z hymnem, ale i godłem, i flagą. Ciekawe że o ile hymn eksponowany był głównie wśród pamiątek w dworku to Godło i Flaga prezentowane były w zabudowaniach gospodarczych. Zresztą nie tylko sprawa losów oryginału Hymnu jest ciekawa (zniknął i nie ma!), ciekawa jest również sama historia życia samego Józefa Wybickiego, przyćmiona trochę sławą twórcy Hymnu.
Zwiedzając dwór mieliśmy wiele szczęścia bo były jedynie dwie czy trzy wycieczki dziecięce – pierwsze lata podstawówki – i udało się nam je omijać przy ekspozycjach. A ekspozycje były bogate i w zdjęcia z czasów napoleońskich i bardziej współczesne aż po Okrągły Stół (na zdjęciu rozpoznaliśmy parę osób, ale ani jednego „z tych dwóch” nie było – chyba będą za niedługo zmieniać zdjęcie) i lata 90′. W. zaciekawiła informacja o wpływie Mazurka Dąbrowskiego na hymny innych krajów:

Hej, Slované
hymn wielu narodów

Hymn serbo-łużyczan
Hymn Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii
Hymn Serbii i Czarnogóry (2003÷2006 r.)
Hymn Pierwszej Republiki Słowackiej

sztandar

Ciekawym było również hasło na sztandarze Polskich Oddziałów Partyzanckich 1942 „Honor i Ojczyzna”. Czyżby Bogiem postanowiono sztandar dobić później?, a może prawdziwą jest teza: „Bóg jest wszystkich, a Honor i Ojczyzna nasze!”

Wszystko było ładne i miłe za wyjątkiem wiekowej niewiasty sprzedającej bilety – nie zdołała się uśmiechnąć mimo usiłowań W., ale w końcu nie musiała.