Staramy się również zajrzeć w miejsca, w których nas jeszcze nie było. Co prawda Hala Stulecia jest nam już znana, ale jeszcze nie mieliśmy okazji obejrzeć jej od środka po remoncie. Naprawdę warto było tam zajrzeć. W hali stworzono Centrum Poznawcze, gdzie można obejrzeć multimedialną wystawę poświęconą nie tylko budowie hali i jej twórcom, ale również przedwojennej architekturze wrocławskiej i światowej. W. wył z żalu, gdy zobaczył plany Maxa Berga uczynienia z Sobótki miasta-ogrodu. Plany – jak wiadomo – pozostały na papierze. Oglądając kopułę, nie mogliśmy wyjść z podziwu dla architektów i konstruktorów, którzy zaprojektowali coś takiego mając do dyspozycji zaledwie papier, przyrządy do kreślenia i wiedzę rzecz jasna, oraz dla budowniczych którzy postawili budynek w niecałe dwa lata i to przed terminem. Tak się zastanawiamy, czy nasi współcześni „geniusze” byliby tak zdolni bez wsparcia komputerów?
W Hali W. zobaczył prospekt Starego Cmentarza Żydowskiego przy ulicy Ślężnej i, naśladując Erynię, stwierdził: „Tam nas jeszcze nie było”. Erynia, mając w pamięci niedawną wizytę na chrzanowskim kirkucie, nie była zbyt zachwycona tym pomysłem. Po przekroczeniu bram zmieniła zdanie. Nekropolia zupełnie nie przypomina typowego kirkutu. Cmentarz wygląda trochę jak połączenie Łyczakowa z „Tajemniczym Ogrodem”. Momentami odnosiliśmy wrażenie, że chodzimy po ruinach zaginionej cywilizacji. Z jednej strony, miejsce prosi się o renowację, ale, z drugiej, czy przy odnowionych nagrobkach i zadbanej zieleni nie znikłby ten nastrój tajemniczości…?
Są tacy, którym nie podobają się zarośnięte groby i popękane nagrobki. Z tego co wiemy, kultura żydowska ma dosyć specyficzne podejście do cmentarzy i dobrze by było uszanować tę kulturę, odnawiając tablice i groby nie niszcząc jednocześnie roślinności tworzącej niezapomniane wrażenia spokoju ogrodu umarłych.