Z jednej strony Erynia nie może usiedzieć w domu, gdy jest trochę więcej wolnych od pracy dni, z drugiej ma zdolność do wynajdowania ciekawych miejsc. Tym razem znalazła okolice Jeleniej Góry i, jako kwaterę, Kuźnię nad Bobrem znajdującą się w  w trzystuletnim domu przysłupowym, we wsi Przeździedza, w krajobrazowym parku Doliny Bobru. Wyjeżdżając w piątek po pracy dotarliśmy na miejsce około 20., nie mieliśmy więc wiele możliwości oglądania posesji, ale W. wprost oczarowały dwa wilczarze irlandzkie, które przywitały nas w przedsionku. Erynia znowu musiała go tłumaczyć z uwielbienia do psów. Dla odmiany, jej zachwyt wzbudziły nastrojowe wnętrza. Bardzo pomysłowo zgrano starą zabudowę dopasowując ją do potrzeb łazienkowo-kuchennych, zachowując przy tym urok starości. Dodatkiem były stare meble i… te psy(!), i kot też(!).
Ranek zaczął się deszczem i taaaakim śniadaniem: domowy chleb i  masło, sery, wędliny, jajecznica na boczku, pesto, ajwar, świetne doprawiona sałatka, słodkie dżemy, kawa i herbata do wyboru. Gospodyni Lidka przyznała, że mieszkała ponad 20 lat w Poznaniu, a jak wiadomo – w Wielkopolsce potrafią karmić. Ze względu na porę roku, jak i aurę (deszcz padał równo), nie mieliśmy specjalnych oczekiwań, ani bliżej sprecyzowanych planów. To ostatnie sprecyzowały się, gdy Gospodarze napomknęli przy śniadaniu o targu lokalnych produktów spożywczych, odbywającym się co sobotę w pobliskim Siedlęcinie. Co się chwali pomysłodawcom, sprzedaż odbywała się pod dachem dużej stodoły, a oprócz typowych ziemniaków, jabłek, pomidorów, cebuli, pietruszki czy czosnku, w sprzedaży były również: dżemy, miody, masła (w tym klarowane z szałwią czy prawdziwkami), mleko, śmietana i sery (krowie i kozie, świeże, podpuszczkowe i wędzone), wędliny (w tym z dziczyzny) suszone lub wędzone, ciasta, zupki dyniowe i pierogi (domowej proweniencji), smarowidła (hummusy i inne) i pasztety (wegańskie też), octy owocowe, soki, syropy i nalewki, mąki i kasze gryczane, mieszanki ziółek do herbaty i przypraw, bukiety suszonych kwiatów, wieńce, a nawet ceramika, uff… Ku naszemu zdziwieniu trafiły się również tkemali i kombucha. Na środku stodoły były dwa stoły z ławami, gdzie można było spocząć i zastanowić się, co by tu jeszcze… kupić. Trochę nam to przypomniało targ rolniczy w austriackim Imbach, z tym, że było dużo mniej wycacane. Tak czy siak, na pewno tam wrócimy.
Targowisko znajduje się tuż pod Wieżą Książęcą, nic więc dziwnego, że musieliśmy tam zajrzeć. Wieża, a właściwie średniowieczny blok mieszkalny wybudowany został przypuszczalnie na początku XIV w., za czasów księcia Henryka I Jaworskiego. Na jednym z pięter zachowały się malowidła przedstawiające historię Lancelota z jeziora. Jest to jest rzadkością, gdyż w tamtych czasach królowała głównie tematyka religijna. Ponoć są to najstarsze średniowieczne świeckie malowidła w Europie. W kolejnych stuleciach obiekt wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli aż do XVIII wieku, kiedy to znalazł się w posiadaniu rodu von Schaffgotsch, w którego rękach pozostał aż do 1945 roku. Za bilet zapłaciliśmy powalającą kwotę 7zł. ode łba, i mogliśmy hulać po wszystkich piętrach. Oprócz jednego piętra, tego z malowidłami, ściany były pustawe, stanowiły więc dobre tło dla ekspozycji współczesnych obrazów i rzeźb.
Oprócz wieży, rzuciliśmy również okiem na dwa kościoły zapewne oba katolickie, choć jeden proweniencji, jak nam się zdaje, protestanckiej – nie miał dzwonnicy, za to wieżę zegarową na środku budynku. Intuicja nas nie zawiodła. Standardowo oba były zamknięte.